بررسی و مطالعه دیسک های بین مهره ای در 20 کیس ارجاعی به کلینیک ونک

مقدمه: دیسک بین مهره ای قسمتی غضروفی ما بین دو مهره است که در رادیوگراف نرمال به صورت فضایی خالی و رادیولوسنت دیده می شود. خاصیت اصلی دیسک ضربه گیری و جذب شوک فیزیکی وارد به ستون مهره هاست که قسمت نوکلیوس پولپوزوس آنرا به عهده دارد. اندازه دیسک بین مهره ای در سر تاسر ستون مهره ها تقریبا برابر است، اما در بعضی قسمت ها مانند مفصل سرویکوتوراسیک و لومبوساکرال به طور نرمال تنگ تر از دیگر قسمت ها است. ضایعات و بیماری های مختلف دیسک های بین مهره ای ، موجب تغییرات در اندازه و دانسیته این فضا می شوند که در این مطالعه به بررسی آنها پرداخته می شود.روش کار: تعداد 20 مورد از کیس های ارجاعی به کلینیک ونک مورد معاینه بالینی و بررسی رادیولوژیک ستون مهره ها قرار گرفتند. رادیوگراف ها از دو نمای جانبی و ventrodorsal تهیه شد و تصویربرداری به صورت آنالوگ انجام شد. بحث و نتیجه گیری: بیماری های مختلفی دیسک های بین مهره ای را تحت تاثیر قرار می دهند که از جمله شایعترین آنها کلسیفیکاسیون دیسک های بین مهره ای ، استیوفایت و اسپوندیلوزیس است. از آنجا که آسیب دیسک ها، عوارض بالینی مختلفی مانند فلجی، عدم توانایی دفع و تجمع ادرار را به دنبال دارد، بررسی این بیماری ها از اهمیت خاصی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

دیسک بین مهره ای ، مفصل ، کلسیفیکاسیون ، استیوفایت ، رادیولوژی