احسان معینی کربکندی - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
علی اکبر دادخواه - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
علیرضا علافچیان - پژوهشکده نانو فناوری و مواد پیشرفته، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
محمد قریشی - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران

اخیرا فرآیند خودآرایی برخی از مواد به عنوان روشی ساده و کاربردی جهت استفاده در بیوسنسورها و دارورسانی مورد توجه قرار گرفته است. فرآیند خودآرایی فرایندی است که به پیدایش خودبهخودی و در عین حال کنترل شده ساختارهای فوق منظم مولکولی در دو یا سه بعد منجر میشود که باعث افزایش سطح قابل توجه می شود. یکی از این مواد خودآرا شونده پپتید دی فنیل آلانین (FF (می باشد. ما چگونگی خودآرایی پپتید(FF (با دو غلظت رقیق و غلیظ در حلال (HFP (بر روی سطح طلا و همچنین تاثیر وجود و عدم وجود لینکر تولوین 3و4 دی تیول بر خودآرایی پپتید را مورد بررسی قرار دادیم. تصویرهای به دست آمده از آنالیز (SEM (حاکی از تشکیل ساختارهای خودآرای منظم پپتیدی با افزایش سطح قابل قبول بودند. نتایج حاصل از آنالیز (FTIR (نیز نشان از حضور پپتید بر روی سطح و اتصال پپتید به سطح طلا با استفاده از گروه تیول لینکر می داد.

خودآرایی، پپتید دی فنیل آلانین، سطح طلا، ساختارهای منظم مولکولی