بررسی اثربخشی روش مداخله دیویس بر توانایی حل مساله کودکان نارساخوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش مداخله دیویس بر توانایی حل مساله کودکان نارساخوان انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم ابتدایی نارساخوان شهر قزوین در سال تحصیلی 94-1393 تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. پس ازمراجعه به اداره آموزش وپرورش شهرقزوینتعداد 30 دانش آموزدیسلکسیا به شیوه غربالگری که مطابق چک لیست وارسی شناسایی کودکان نارساخوان نسخه چهارم تجدید نظر شده راهنمای تشخیص و آماری اختلالاتروانی و به کمک آزمون خواندن و نارساخوانی کرمی نوری و مرادی 1387 در خواندن ضعیف بودند انتخاب و به دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. هر دو گروه قبل و بعد از آموزش به پرسشنامه سبک حل مساله PSS راکسیدی و لانگ 1996 پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری نظیر فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس چند متغیرها استفاده شد. تمامی این داده ها به وسیله نرم افزار تحلیل آماری 20‐SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد روش مداخله دیویس بر توانایی حل مساله کودکان نارساخوان در سطح 0/001> P تاثیر دارد. یا به عبارت دیگر آموزش روش مداخله دیویس به کودکان نارساخوان می تواند توانایی حل مساله آنان را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

روش مداخله دیویس ، توانایی حل مساله ، کودکان نارساخوان