مهدیه رزاقی
محمد محمدی

در فضایی رقابتی امروز سازمان ها، توانمندسازی کارکنان به یک ضرورت اجتناب ناپذیر تبدیل شده است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بالندگی سازمانی بر توانمندسازی کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان خراسان جنوبی بود. به لحاظ ماهیت، این پژوهش از نوع کاربردی و به لحاظ روش پژوهش، روشی توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری کلیه کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی خراسان جنوبی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد 59 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه بالندگی سازمانی اسپایدرز و توانمندسازی اسپریتزر 1995 استفاده شد که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در سطح اطمینان 95 درصد، بین بالندگی سازمانی و توانمندسازی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین یافته های آماری این تحقیق رابطه معنادار بین برخی ابعاد بالندگی سازمانی شامل: شفافیت نظام سازمانی، اعتماد، مشارکت، تفویض اختیار و کاهش لایه های سازمانی و توانمندسازی کارکنان را مورد تایید قرارداد. اما، رابطه معناداری بین بازخورد از درون و بیرون سازمان و توانمندسازی مشاهده نشد. نتایج همچنین نشان داد که تمامی ابعاد بالندگی سازمانی و توانمندسازی در سطح جامعه مورد مطالعه در وضعیت مطلوبی قراردارد.

توانمندسازی کارکنان، بالندگی سازمانی، سازمان مدیریت و برنامه ریزی خراسان جنوبی