بررسی کارایی مدل انتخاب پرتفوی بهینه با استفاده از تابع مفصل

در واقع مفهوم بهینه سازی پرتفوی و تنوع بخشی اساس گسترش بازارهای مالی و تصمیم گیری مالی است. در تحقیق حاضر عملکرد بهینه سازی پرتفوی (مدل میانگین- واریانس مارکویتز) در صورت استفاده از مدل تابع مفصل به عنوان تابع هدف، بررسی شده است. این تحقیق یک مدل بهینه سازی پرتفوی را ارایه کرده که نتایج حاصل از بهینه سازی پرتفوی با فرمول بندی متناظر براساس مدل تابع مفصل، با استفاده از داده های شاخص بازار و آزمون پارامترهای ورودی نشان داده شده است. برای این منظور ورودی ها در یک فاصله اطمینان داده شده براساس بدبینانه ترین سناریو، جهت ماکزیمم سازی مدل تابع مفصل انتخاب می شوند. بدین منظور پرتفوهای ماهانه در طول 10 سال (از سال 1383 تا سال 1393) از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب شده و ریسک و بازدهی هر پرتفوی براساس دو مدل بهینه سازی تابع مفصل و کلاسیک محاسبه شده و در مرحله بعد با استفاده از آزمون میانگین تفاوت، به بررسی وجود تفاوت معناداری بین ریسک و بازدهی پیش بینی شده دو مدل پرداخته شده است. نتایج حاکی ازآنست که بازده پیش بینی شده درمدل تابع مفصل با بازده پیش بینی شده در مدل کلاسیک تفاوت معناداری دارد وهمچنین ریسک پیش بینی شده درمدل تابع مفصل در مقایسه با ریسک پیش بینی شده در مدل کلاسیک تفاوت معناداری باهم دارند.

کلیدواژه ها:

ریسک ، بازده ، پرتفوی ، بهینه سازی تابع مفصل ، بهینه سازی کلاسیک