هندسه مقدس در طبیعت و معماری دوران صفویه

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,200

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MEMARICONF01_252

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1396

چکیده مقاله:

یگانه مطلق، هدف نهایی هنر و معماری سنتی ایرانی بود. معماری زبانی نمادین بود که با استفاده از آن اعیان ثابته در الگوهایی بیان می شدند تا برای فهم بشر قابل درک باشند. از آنجایی که موضوع معماری در قلمرو روح و حکمت بود، هندسه به عنوان وسیله ای که با آن معماران ایرانی سطوح واحجام را درست می کردند می بایست خود مقدس باشد.اگر پیدا نمودن مبداء هندسه مقدس مورد نظر باشد، کافی است به قدیمی ترین تمدن های شناخته شده بازگشت که در آنها هندسه بر طراحی ساختمان هایی حاکم بود که به منظور نمایش دادن ساختار تصور شده ی عالم وجود به عنوان قلمرو یگانه ی مطلق در نظر گرفته شده بودند، و چنین هندسه ای به واسطه دارا بودن این فضیلت که قدرت خشنود کردن و جذب طبیعت الهی را دارد، مقدس است. والاترین نمونه ساختمان، معبد گنبدی است که در شکل هندسی خود نماد کره آسمانی در بالا است که دایره یا مربع زمینی در پایین را احاطه میکند.عالم، طبیعت، والاترین تجلی حکمت الهی، خلق شده توسط یگانه مطلق به عنوان یکواقعیت معقول ودرنتیجه ریاضی، توسط بناهای معماری مقدس در یک زبان سحر آمیز و نمادین منعکس می شود تا نظم، هماهنگی و زیبایی الهی را بیان کنند. الگوهای هندسی معین واعداد و تناسبات وابسته به آنها، به عنوان مراجع مفاهیم کیهان شناسی، نقشی نمادین در آفرینش معماری ایفا می کنند.

نویسندگان

هادی حسین زاده

کارشناس ارشد معماری