نادر خرمشاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی معماری، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی معماری، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
مهنوش محمودی - استادیار، دانشکده فنی ومهندسی، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، دزفول، ایران.

خانه در فرهنگ ایرانی نماد و نشان دهنده خانواده ایرانی است. خانواده ای که خانه، پایگاه اجتماع اعضای آن می باشد و محلی برای تربیت فرزندان، محیطی برای آموختن محبت، انسانیت و زندگی اجتماعی در مقیاس کوچک است. شاید کالبد خانه پوسته داخلی و بیرونی خانه چیزی جز مصالح مختلف که بسته به شرایط موجود به فرم های مختلف در می آید نباشد اما آن چیزی که خانه را خانه می کند روح اجتماعی سرشار از محبت درون آن است. معماری بیشتر از هر هنری با فرهنگ انسانی مرتبط است. بشر همواره نیازمند فضایی بوده است که او را در مقابل تاثیرات محیطی محافظت کند، این نیاز از ابتدای زندگی تا به امروز تغییرات چندانی نداشته است.تغییر ماهیت و سبک زندگی در خانه های امروزی و تبدیل شدن خانه، از یک مکان صمیمی و عاطفی به مکانی برای گذران امور روزانه هر شخص امری انکار ناپذیر است. در این مقاله، به بررسی پنج نمونه از خانه های بازسازی شده پس از جنگ در شهر دزفول پرداخته شده است. از بررسی های صورت پذیرفته این مهم حاصل می شود که جنگ و ساخت وساز پس از آن باعث عبور از اصول و قوانین معماری دوره های قبل از خود گردیده، همچنین تغییرات فاحشی در ماهیت و جانمایی عناصر مختلف معماری در پلان خانه ها شده است.

خانه، خانه سنتی، خانه دزفولی، بازسازی، جنگ