حسین رحیمی - عضو هیات علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور
صالح ابراهیمی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور

مسکن به عنوان یکی از پدیده های واقعی،از نخستین مسایلی است که بشر همواره با آن دست به گریبان بوده و همواره در تلاش برای دگرگونی و یافتن پاسخی مناسب،معقول و اندیشیده برای آن است.از سوی دیگر ،بخش اعظمی از ساخت و سازهای درون شهری مربوط به این نوع کاربری می باشد.به همین دلیل رویکرد اتخاذ شده برای طراحی آن بر روی کل شهر اثر گذاشته و دارای جنبه اجتماعی بارزتری می باشد.بنابراین در شهر اسلامی باید اصول و معیارهای طراحی خانه از منظر اسلام در مراحل مختلف کار مدنظر قرار گیرد و یا به عبارتی ساخت و سازها با کارکردهای مورد نظر دین مبین اسلام منطبق باشد.اما مسیله این است که با توجه به اهمیت موضوع کمتر به این مهم پرداخته شده است.متاسفانه بی توجهی یا عدم توجه کافی مسکن با رویکرد اسلامی باعث شده که ارزش ها و سنت های قدیمی در کالبد و سیمای مسکن زیرپا گذاشته شود و مردم از حسنات و ارزش های آن بی بهره بمانند.در این پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی مبتنی بر تحلیل محتوای پهنانگر اسناد حاصل از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. اسلام در زمینه مسکن مطلوب بی تفاوت نبوده و به بیان نظرات مختلفی در این زمینه توجه داشته است. در این پژوهش به آن پرداخته میشود.در انتها نیز براساس یافته های تحقیق راهکارهایی پیشنهاد می گردد.

ساخت و ساز،مسکن،کارکردها،آموزه های اسلام،معماری اسلامی،خانه