از رشد شهر تا توسعه پایدارشهری و بررسی بعد زیست محیطی کلان شهر تهران

توسعه پایدار، فرایندی است که ضمن توجه داشتن به رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و پایداری منابع زیست محیطی را نیز مورد تاکید قرار می دهد. قبل از انقلاب صنعتی، رابطه انسان و محیط طبیعی متعادل بوده و به نوعی توسعه پایدار بر آن حاکم بوده است. اما بعد از انقلاب صنعتی با توجه به دستیابی بشر به فنون و ابزارهای جدید، افزایش جمعیت و گسترش ایده مصرف انبوه، روز به روز تعادل بین بشر و محیط طبیعی، به زیان محیط طبیعی بهم خورده است. این عدم تعادل در محیط های شهری، بخصوص کلان شهرها بروز بیشتری داشته است و مشکلات فراوانی، از جمله مشکلات زیست محیطی را به همراه داشته است. درنتیجه، در نیم قرن اخیر، توسعه پایدار به عنوان کلیدی ترین مفهوم وارد مدیریت و برنامه ریزی شهری شده است. هدف اصلی از این مقاله، ضمن ارایه مختصر از مبانی و مفاهیم توسعه پایدار، به بررسی بعد زیست محیطی توسعه پایدار در شهر تهران می پردازد. روش تحقیق در این مقاله، با توجه به ماهیت نظری آن، توصیفی - تحلیلی بوده و برای گردآوری اطلاعات از روش اسنادی - کتابخانه ای استفاده شده است. براساس نتایج این تحقیق، تهران امروزه با مشکلاتی فراوان زیست محیطی نظیر آلودگی هوا، آلودگی خاک، آلودگی آب، آلودگی صوتی و..... دست وپنجه نرم می کند که هرساله زیان های جانی و مالی فراوانی به مردم و دولت تحمیل می کند، که میزان آلودگی های زیست محیطی در جنوب، جنوب غرب و جنوب شرق بیشتر از سایر قسمت های تهران می باشد. بنابراین هر طرح وبرنامه ای برای این شهر باید با دید سیستمی و رعایت اصول توسعه پایدار همراه باشد.

کلیدواژه ها:

رشد شهر ، توسعه پایدارشهری ، محیط زیست ، تهران