برنامه ریزی و ساماندهی فضای مسکونی با رویکرد ساماندهی کل جمعیت (مطالعه موردی: روستای رودبارک شهرستان مهدیشهر)

بطور کلی عرصه های روستایی در سطح کشور به عنوان یک واقعیت مکانی فضایی برآیندی از تعامل مولفه های متفاوت اکولوژیکی، اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و ... است. در جوامع روستایی، سکونت و فعالیت پیوستگی زیادی به یکدیگر دارند. به طوریکه مسکن در هر روستا متاثر از اقتصاد و بویژه از شیوه های تولید (زراعی، باغی، دامداری و صنایع دستی آن روستا می باشد. با توجه به معیشت مبتنی بر باغداری روستای مورد مطالعه مسکن ترکیبی از محل سکونت خانوار، انبار محصولات زراعی، پارکینگ ماشین آلات و ادوات کشاورزی و محل نگهداری دام (طویله) می باشد که بصورت نامنظم و با کیفیت ساخت نامرتب و متفاوت شکل گرفته اند بر این اساس در این مقاله به برنامه ریزی و ساماندهی فضای مسکونی روستای مورد مطالعه می پردازیم.

کلیدواژه ها:

مسکن ، کیفیت ، ساماندهی ، تعامل ، برنامه ریزی ، جمعیت