روشنک نیکوی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی آموزش از راه دور دانشگاه پیام نور تهران
ثنا صفری - استادیار دانشگاه پیام نور تهران

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر روش های آموزش چندرسانه ای، سخنرانی و تلفیقی بر یادگیری و یادداری قرآن کریم می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی است و در زمره طرح های شبه آزمایشی قرار دارد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه چهارم دبستان شهر تهران که در سال تحصیلی 95 1394 مشغول به تحصیل بودند تشکیل می دهند. نمونه ها با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. به این ترتیب که ابتدا یک مدرسه ی ابتدایی از منطقه دو و سپس سه کلاس پایه ی چهارم با حجم نمونه جمعا 60 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفری جایگزین و با سه روش چندرسانه ای، سخنرانی و تلفیقی آموزش داده شدند. متغیرهای وابسته این پژوهش، یادگیری و یادداری بود که به وسیله آزمون های مربوطه به هر متغیر مورد اندازه گیری قرار گرفتند. داده های حاصل از آزمون ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و همچنین آزمون تعقیبی توکی به کمک نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داده است که با 99 % اطمینان بین میزان یادگیری و یادداری درس قرآن کریم دانش آموزانی که با سه روش آموزش چندرسانه ای، سخنرانی و تلفیقی آموزش دیده اند، تفاوت وجود دارد. نتایج پژوهش نشان داد که در یادگیری و یادداری دانش آموزان ابتدا روش آموزش تلفیقی، بعد روش چندرسانه ای و در نهایت روش سخنرانی موثر است.

؛ چندرسانه ای روش آموزش روش تلفیقی یادگیری و یادداری