حسین زمانی - رییس گروه حفاظت آب های زیرزمینی، شرکت آب منطقه ای قزوین، وزارت نیرو، کارشناس ارشد زمین شناسی، کارشناس ارشد علوم سیاسی، دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه پیام نور صایین قلعه
محبوبه امان آبادی - کارشناس حفاظت آب های زیرزمینی و عضو کمیسیون رسیدگی به صدور پروانه ها، شرکت آب منطقه ای قزوین، وزارت نیرو، کارشناس ارشد زمین شناسی، دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه پیام نور بویین زهرا

پیشرفت نوع بشر در زمینه های علمی و صنعتی، در کنار ایجاد رفاه و آسایش بیشتر برای انسان ها، جهان را به سمت بهره برداری روزافزون از منابع طبیعی، تخریب محیط زیست و ایجاد آلودگی های منابع آب و هوا و خاک پیش برده است. تخریب محیط زیست، علاوه بر آن که حیات سایر موجودات را تحت تاثیر سوء خود قرار می دهد، زندگی نسلهای آتی بشر را نیز با تهدید مواجه می کند. با توجه به اینکه در حال حاضر قوانین بشری، هدف حفاظت از محیط زیست را مدنظر دارد، لیکن مهمترین عاملی که در این میان می تواند کلیه انسان ها را در صیانت از منابع طبیعیمجاب کند و بتواند اتحادی را در این زمینه ایجاد کند، نه فقط قوانین بشری، بلکه آموزه های دینی و اخلاقی است که وجه مشترک کلیه انسان هاست. دین اسلام نیز که آیینی الهی اجتماعی است و فرد را در مقابل اجتماع دارای حقوق - و تکالیفی می داند و کامل ترین دین الهی در این زمینه است، بنیان مناسبی است که بتوان با استفاده از ظرفیت های آن، فرهنگ و اعتقاد حفاظت از محیط زیست را بر روی آن بنا کرد. در این مقاله سعی می گردد به موضوع نگرش سیاسی اجتماعی اسلام درباره محیط زیست پرداخته شود.

اسلام، قرآن، قانون، محیط زیست، آب