بررسی سیر تحول و توسعه میزان و سرانه فضای سبز در شهر خمین

بنا بر پیش بینی مرکز اسکان بشر سازمان ملل متحد تا سال 2030 میلادی، بیش از 60% جمعیت جهان در شهرها زندگی خواهند کرد . این رقم بیانگر رشد روزافزون شهرنشینی در سراسر جهان می باشد. این امر در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، روند رشد سریع تری دارد که این امر اهمیت موضوع را در این قبلی کشورها بیشتر می نماید. لذا برنامه ریزان و طراحان، برای نیل به پایداری در طول زمان می بایست بررسی ها، مدل ها، پیشنهادات، برنامه ریزی ها و طرح های خود را در تمامی سطوح و مقیاس ها با توجه به توان های موجود محیطی و به شکل جامع پایه گذاری کنند. برنامه ریزی راهبردی فضای سبز شهری، با هدف نیل به پایداری و پویایی فضاهای سبز و در نهایت پایداری محیط شهرها از جمله مواردی است که می-تواند به جوانب مختلف پایداری شهرها کمک نماید .مقاله حاضر سعی دارد با بررسی میزان، سرانه، پراکندگی و مکان یابی کاربری فضای سبز شهر خمین در دو مقطع زمانی مختلف و مقایسه نتایج حاصل از این بررسی با یکدیگر و با پیش بینی های طرح تفصیلی، میزان پیشرفت و تاثیر این طرح ها را در توسعه فضاهای سبز در طول زمان مورد ارزیابی قرار دهد و در پایان به ارایه راهکارهایی جهت جلوگیری از تخریب و تغییر کاربری و حفظ و تقویت این کاربری ها بپردازد. روش گردآوری اطلاعات در این مقاله از نوع اسنادی- کتابخانه ای و مطالعه میدانی و روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج بررسی ها در نواحی چهارگانه شهر همین در طی زمان از سال 77 به بعد حاکی از این واقعیت است که توزیع فضای سبز شهری در شهر خمین از نظر سلسله مراتبی به صورت نیمه متعادل می باشد. به طوری که برخی از محلات شهری فاقد پارک های محله ای و فضای سبز لازم برای بهره مندی می باشند. در حالی که به لحاظ سرانه کاربری نواحی یک و در شهر خمین که جزء نواحی قدیمی شهر می باشند پایین تر از سرانه متعارف این کاربری در سطح کشور بوده و نواحی 3 و 4 خمین به لحاظ سرانه کاربری در موضع مطلوبی قرار دارند و در کل سرانه این کاربری در سطح کل شهر نیز در موضع مطلوبی نبوده و از حداقل لازم پایین تر می باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، خمین ، شهر پایدار ، مکان یابی