عباس ارغان - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی – واحد سمنان– دانشگاه آزاد اسلامی – سمنان– ایران
حسین داداشلی
آرمین مداح

امروزه مشارکت در سطوح مختلف به خصوص در نظام شهرسازی جایگاه مهمی داشته و از ارکان اصلی در مقوله مدیریت و برنامه ریزی شهری مطرح می باشد. شهرسازی مشارکتی، همچون مشارکت سیاسی و اجتماعی در کشورهای پیشرو در امر مشارکت ، در حال بسط و گسترش است . شهرها دارای مشکلات بسیاری هستند و با گسترش شهرنشینی و مسایل و مشکلات خاص زندگی شهری، بیش از پیش ضرورت توجه همه جانبه به راهبردها و چاره های سودمند برای بهینه سازی زندگی ساکنان شهرها را روشن ساخته است. یکی از موانع و مشکلات عدم توسعه شهری بی توجهی به مباحث مشارکت شهروندی در موضوعاتی مانند محیط زیست شهری، حمل و نقل شهری، ایمنی شهری و برنامه ریزی شهری می باشد که تاثیر فزاینده و تعیین کننده ای بر دیگر عوامل سازنده زندگی شهری دارد.در شرایط ایران شهرسازی مشارکتی با سوء تعبیرهای گسترده ای روبه رو است و عمدتا طرح هایی که تنها پیش فروش واحدهای ساختمانی هستند، مشارکتی تلقی میگردند. در این مقاله نظریه ها و خط مشی های شهرسازی مشارکت جویانه در جامعه مدنی مورد بررسی قرار گرفته است.

شهرسازی مشارکتی ، نظریه ها ، مشارکت شهروندی ، جامعه مدنی