تحلیل حملات سایبری در پرتو اصل ممنوعیت توسل به زور ماده 2 (4)منشور ملل متحد و مفهوم حمله مسلحانه
- سال انتشار: 1395
- محل انتشار: کنفرانس ملی پدافند غیرعامل در قلمرو فضای سایبر
- کد COI اختصاصی: CYBERM01_103
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 1242
نویسندگان
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور
چکیده
یکی از چالش های نظام حقوق بین الملل در عصر حاضر، پیدایش پدیده ی نوظهور حملات سایبری است. قرن بیست و یکم باپیدایش عنصر اطلاعات و ارتباطات، از اعصار پیشین متمایز گشته است. از این روی و به عنوان پیامد آن؛ محیط وقوع اعمال مجرمانه چه در سطح داخلی و چه در سطح بین المللی به فضای سایبری کشیده شده است.از آنجا که جمهوری اسلامی ایران در سالهای اخیر هدف حملات گسترده سایبری بوده که نمونههای مهم این حملات در قالب کرم STUXNET و FLAME در سالهای 2010 و 2011 م. قابل اشاره میباشد؛ این نوشته با رویکرد حقوق بینالمللی، به تبیین حملاتسایبری از منظر قواعد بینالمللی توسل به زور – به طور مشخص ماده 2 ( 4 ( منشور ملل متحد- میپردازد و میکوشد به این سیوالات اساسی پاسخ دهد که آیا حملات سایبری مشمول ممنوعیت توسل به زور مذکور در منشور ملل متحد و حقوق بین الملل عرفی قرارمیگیرد و آیا حملات سایبری را میتوان به عنوان حمله ی مسلحانه تلقی نمود و نهایتا اینکه آیا در مقابل حملات سایبری میتوان به حق دفاع مشروع و اقدام متقابل توسل جست قابل انکار نیست که حمله سایبری امروزه توانسته مفهوم نبرد کلاسیک را نیز تغییر داده، به عنوان ابزار جنگی مورد استفاده قرار گرفتهو به نوعی جایگزین ابزار و ادوات نظامی شود. لذا عرصهی فناوری اطلاعات را باید به میدان جنگ تشبیه کرد که اعمال قواعد منع توسل به زور از یک سو و مشروعیت حملات سایبری در چارچوب حقوق بین الملل و حقوق مخاصمات مسلحانه از سوی دیگر باید مورد ارزیابی قرار گیردکلیدواژه ها
حقوق بین الملل، حقوق توسل به زور، حملات سایبری، توسل به زور، جنگ سایبریمقالات مرتبط جدید
- کارآفرینی در کتابخانه های عمومی با راه اندازی خدمات مشاوره اطلاعاتی و مشاوره خوانندگان
- متاورس: مباحثی از فرصت های حرفه ای و مشاغل در گستره فناوری نوین
- بررسی معماری و بلوغ کسب و کار رایانش ابری بر مبنای مدیریت امنیت اطلاعات در علم اطلاع شناسی (مطالعه موردی شرکت های دانش بنیان پارک فناوری ارتباطات و اطلاعات)(چارچوب همکاری های بین رشته ای و فرا رشته ای برای کارآفرینی دانش بنیان)
- ایجاد سازمان نظام مدیریت اطلاعات و دانش (نماد)
- لزوم توجه به فرصت های جدید بازارکار در محتوای درسی رشته علم اطلاعات و دانش شناسی
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.