توسعه پایدار در دانشگاه فردوسی مشهد: اهداف، چالش ها و فرصت ها

از آنجا که دانشگاه ها پیشرو و الگو در جامعه هستند، تردیدی نیست که با هدف گذاری و شروع آموزش و برنامه ریزی از جامعه فرهیخته دانشگاهی می توان راه های دستیابی به توسعه پایدار را هموار نمود. علاوه بر اسناد و قوانین فرادست ملی و جهانی مبنی بر لزوم حفظ محیط زیست توسعه پایدار و دستورالعمل های موجود برای مدیریت سبز، در کشور ما، به تازگی مبحث مدیریت سبز به طور جدی مطرح گردیده است. در این خصوص چندی پیش شیوه نامه و دستورالعملی توسط وزارت علوم، تحقیقات فناوری تنظیم و به طور یکپارچه و همزمان به دانشگاه ها، پارک های علم و فناوری ابلاغ شد. دستورالعمل اجرایی مذکور وزارت عتف، به علت یکپارچگی حوزه فعالیت و مشابهت های ساختاری و تشکیلاتی دانشگاه ها، دارای مزایای زیادی نسبت به دستورالعمل های فرادست مثل دستورالعمل های عمومی ابلاغی سازمان حفاظت محیط زیست (که در برگیرنده واحدهای صنعتی و خدماتی نیز می باشد) بوده و لذا می تواند علاوه بر کاربری بهتر، به ارزیابی بهتر و دقیق تر دانشگاه ها نیز کمک نماید. لذا، امروز این امکان فراهم می شود که واحدها و موسسات علمی سرآمد و برجسته، تجربیات و پیشرفت های خودشان در اجرای مدیریت سبز را به دیگر واحدهای آموزشی و پژوهشی منتقل کنند و توسط ارزیابی های استاندارد و براساس معیارهای شفاف و کمی، نقاط ضعف و قوت خود را شناخته و ضمن استفاده از تجربیات و راهبردهای دانشگاه هایی مثل دانشگاه فردوسی مشهد (با بیش از یک دهه پیشینه در اجرای مدیریت سبز، برگزیده در سطح ملی و با رتبه قابل توجه در سیستم رتبه بندی دانشگاه های سبز در سطح بین المللی)، از فرصت های تعامل، همفکری و همسویی پیش رو، در جهت ارتقای کیفیت دانشگاه ها به عنوان الگو و پیشرو جامعه بهره بگیرند.

کلیدواژه ها:

دانشگاه سبز ، توسعه پایدار ، مدیریت سبز ، محیط زیست