منیره حداد حسن آبادی - مدرس دانشگاه و دانشجوی دکترا دانشگاه پیام نور تهران

شهرها به عنوان مهم ترین سکونتگاه های زیست انسان، نیازمند اداره شدن هستند. آن ها براساس ابعاد فضایی، جمعیتی و کارکردی دارای پیچیدگی های خاصی در اداره امور عمومی هستند. که بر همین اساس در زمان ها و مکان های مختلف و براساس نظام سیاسی، مدل ها و شیوه های گوناگونی برای اداره امور عمومی شهر طراحی شده است که از آن به دولت محلی یاد می کنند. شهرها بدون وجود مدیریت سازمان یافته ای که اهداف و ابزارهای رسیدن به آن ها را مشخص کند و فعالیت ها را هماهنگ سازد، از هم می باشد و به بی نظمی می گراید. لذا با پیچیدگی شهرها سیاست گذاری و مدیریت جامع و هماهنگ شهرها با روش های گذشته امکان پذیر نبوده و نیازمند به کارگیری روش های نوین و با مشارکت مردم می باشد. در کشور ما شوراهای شهر به عنوان نهاد برخاسته از ملت نیازمند افزایش اختیارات بیشتر فرهنگی، اقتصادی، مدنی و آموزشی بوده تا به حکومت محلی تبدیل و دستیابی به مدیریت یکپارچه و هماهنگی شهری را به دنبال داشته باشد. این تحلیل با روش تحلیل توصیفی با تاکید بر فن بررسی پیمایشی اعم از پیمایش تفسیری در سه بخش عمده، مطالعات اسنادی نظری جهت بررسی تحقیقات پیشین و اسناد و مدارک قانونی با هدف شناخت چالش ها و تنگاهای موجود، مطالعات تطبیقی در جهت بررسی تحقیقات پیشین و اسناد و مدارک قانونی با هدف شناخت چالش ها و تنگناهای موجود، مطالعات تطبیقی در جهت بررسی و مقایسه حکومت های محلی در سایر نقاط جهان و ارایه راهکارهایی در راسیتای دستیابی به استراتژی های اجرایی در زمینه گسترش نقش شورای شهر جهت تحقق مدیریت هماهنگ شهری صورت گرفته است. رهیافت حاصل از مطالعات نشانگر آن است که: نظام شوراهای محلی کشورمان فاصله فراوانی با شان حکومت های محلی داشته و در راستای دستیابی به استانداردهای مطلوب، ساختار مذکور مستلزم انجام اصلاحات بخصوص در سطوح قوانین (اساسی و عادی) می باشد.

شهر، مدیریت شهری، شورای اسلامی شهر، مدیریت یکپارچه شهری