بررسی رابطه میان خودتنظیمی و خلاقیت در دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه های تهران

مبحث خودتنظیمی و خلاقیت هر یک به صورت مجزا در رویکردهای رفتارگرایی، شناختی و نظریه پردازش اطلاعات مطرح گردیده است و هر یک درباره فرآیندهای یادگیری و تدریس، تلویحات کاربردی را مطرح ساخته اند اما تنها نظریه ای که به طور جامع به ارتباط میان خودتنظیمی،انگیزش و خلاقیت پرداخته است، نظریه کارکرد زیستی است که هدف آن درک فرایندهای ذاتی ذهن یادگیرنده است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه میان خودتنظیمی و خلاقیت در دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی دانشگاه های دولتی شهر تهران در نیمسالدوم تحصیلی90-1389 می باشد. برای نیل به این منظور با استفاده از نمونه گیری تصادفی، 169 دانشجوی درحال تحصیل در دانشگاه های تهران، تربیت مدرس و علامه طباطبایی به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند و پرسشنامه های زمینه کلی یادگیری (WLA (و ادراکخلاقیت خاتنا-تورنس (KTCPI (را تکمیل نمودند. در تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره گام به گام و آزمون t استفاده شد. یافته های بدست آمده حاکی از وجود ارتباط میان خودتنظیمی و خلاقیت به طورکلی و در خرده مقیاس های خودتنظیمی و مولفه های خلاقیت به طور خاص می باشد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، خلاقیت ، نظریه کارکرد زیستی