حلال بیبررسی رفتاری کهن با کارکردهای فرهنگی – اجتماعیدر کاهش زن آزاری

پدیده حلال بی ، یکی از انواع حلال کردن یا حلالی طلبیدن است که در هر نوع جدایی، که احتمال دیدار مجدد در آن بسیار کم باشد، مثل هنگاممسافرت های دور و خطرناک، یا در هنگام بیماری لاعلاج، یا در هنگام رفتن به اطاق عمل و غیره توسط افراد انجام می شود و به نوعی تقاضای بخششرفتارهای نابهنجار، اعمال و مظالم فرد را توسط اطرافیان به ویژه همسر فرد در پی دارد.حلالی طلبیدن یا حلال کردن در دو سوی خط ارتباطی بین دو نفر رفتاری است بسیار پسندیده که از گذشته های دور در جامعه ما اعم از شهر روستا و عشایر رایج بوده و هنوز هم تا حدودی وجود دارد . آنچه در این مقاله بررسی می شود، کارکردهای نوعی خاص از رفتار حلال کردن مرد فوت شده توسط همسر یا همسرانش است که در مراسم خاکسپاری او انجام می شود .مشاهدات محقق در منطقه شهرستان بهمیی نشان می دهد که شرایط، حالات، اعمال، ارتباطات، پیام ها و نمادهای حلال بی در مجموع نوعی مکانیسمدفاعی اجتماعی را به وجود آورده است که با کارکردهای پنهان خودش در نظم بخشی و نظارت رفتار بین زن و شوهرها نقش بسیار مهمی را اجرا می کند . بهطوری که می تواند موجب پیشگیری و کاهش زن آزاری توسط شوهران در بین خانواده های این طوایف شود.خلاصه این رفتار به این صورت است که وقتی مرد خانواده فوت می کند بعد از تشییع جنازه، غس ل، کفن و دفن، نماز میت و بعد از اینکه جسد مردمتوفی را در قبر گذاشتند و قبل از اینکه روی جسد خاک بریزند، از همسر او تقاضا می کنند که کنار قبر بیاید، یا داخل قبر برود و در حضور حاضرین،شوهرش را حلال کند و در حقیقت اجازه بدهد تا روی جسد را خاک بریزند و قبر او را ببندند . مشاهدات انجام شده در منطقه بهمیی استان کهگیلویه و بویراحمد نشان می دهد که این مراسم از کارکردهای اجتماعی – فرهنگی بسیاری برخوردار بوده است که در این مقاله بخشی از ان را مورد بررسی قرار داده ایم

کلیدواژه ها:

حلال بی ، عشایر ، زن آزاری ، مکانیس م دفاعی اجتماعی ، خاکسپاری