مطالعه تنوع ژنی مجتمع سازگاری نسجی و ارتباط آن با ژن فاکتور رشد شبه انسولینی 1 در طیور بومی خراسان

زمینه مطالعه: مجتمع سازگاری نسجی ) MHC ( در طیور با حساست یا مقاومت نسبت به بیمار یها، صفات تولیدی و تولی دمثلی در ارتباط است و تشخیص تنوع آن در جمعیتهای در حال اصلاح نژاد م یتواند به انتخاب جمعیتهای مقاوم به بیمار یه ا همراه با خصوصیات تولیدیبرتر کمک نماید. ارتباط MHC با صفات کمی میتواند به عدم تعادل پیوستگی جایگاه MHC با ژ نهای اصلی کنتر لکننده صفات کمی مربوط باشد. هدف: بررسی تنوع ژ نهای MHC و احتمال پیوستگی آن با ژن فاکتور رشد شبه انسولینی 1 ) IGF1 ( در جمعیت طیور بومی خراسان.روش کار: در مطالعه حاضر تعداد 313 نمونه DNA مربوط به جمعیت طیور بومی خراسان آزمایش شدند. به منظور تعیین ژنوتی پهای MHC از ریزماهواره LEI0258 و روش تحلیل قطعهای استفاده شد. تنوع تک نوکلیوتیدی ) SNP ( در ناحیه 5 -UTR ژن IGF1 با کمک آزمون RFLP وآنزیم محدودیت PstI مورد بررسی قرار گرفت. پیوستگی بین دو جایگاه ژنتیکی MHC و IGF1 نیز با با کمک نر مافزار SAS/Genetics و آزمون نسبت درست نمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در جمعیت طیور بومی خراسان در مجموع 25 آلل ) 185 تا 493 جفت باز( و 76 ژنوتیپ ازریزماهواره LEI0258 تشخیص داده شد. دو آلل ) PstI -( ا Aاو ) PstI +( ا Bاو سه ژنوتیپ ) AA، AB و BB ( نیز برای ژن IGF1 شناسایی شدند. در جمعیت حاضر عدم تعادل پیوستگی بین دو جایگاه ژنتیکی MHC و IGF1 مشاهده شد ) 0083 / p=0 (. نتیجهگیری نهایی: نتایج این مطالعه بیانگرتنوع ژنتیکی بالای MHC در جمعیت طیور بومی خراسان و نشا ندهنده اهمیت این توده بومی به عنوان یک ذخیره ژنتیکی ارزشمند است. نتایج مطالعه پیوستگی ژنی موید فرضیه ارتباط MHC با صفات تولیدی از طریق پیوستگی آل لهای MHC با ژ نهای کنتر لکننده این صفات است