هاله عزیزی - دانشجوی دکتریف گروه ژیوفیزیک، دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات واحدتهران
حمیدرضا سیاه کوهی - استاد، موسسه ژیوفیزیک دانشگاه تهران
بریان ایونز - استاد، دانشکده مهندسی نفت، دانشگاه صنعتی کرتین استرالیا
ناصر کشاورز فرج خواه - استادیار، پژوهشگاه صنعت نفت ایران

در حال حاضر عمده روش های ازدیاد برداشت به کاربرده شده در مخازن نفتی کشور، تزریق آب و گاز است. تزریق گاز به عنوان مثال CO2 یکی از کاربردی ترین روش های افزایش ضریب بازیافت میادین نفتی است. در راستای مطالعه نشانگرهای لرزه ای، میزان سازگاری تیوری گاسمن و روابط گرینبرگ – کاستاگنا با شرایط اشباع محیط توسط دی اکسید کربن، با استفاده از داده های آزمایشگاهی بررسی گردید. اگرچه این روابط سال هاست مورد استفاده اند و نتایج نسبتا معتبر و قابل قبولی ارایه داده اند، اما معمولا براساس فرضیاتی هستند که گاهی به نتایجی دور از واقعیت می رسند. در این تحقیق گاز CO2 به صورت فاز محلول در مقیاس آزمایشگاهی به نمونه هایی ماسه سنگی تحت فشار مخزن تریق شده و روند تزریق توسط انتقال و ثبت امواج الاستیک مطالعه شده است. با تغییر پارامترهای موثری همچون فشار محصوری در حد فشار مخزن، ف فشار منفذی در حد فشار مخزن، فرکانس موج عبوری، غلظت CO2 در هر مرحله از آزمایش هاف روابطی توسعه داده شده که سرعت و دامنه موج لرزه ای را براساس فشار موثر، فرکانس و غلظت تخمین می زند. اعتبارسنجی نشان می دهد که سازگاری روابط ارایه شده با مشاهدات آزمایشگاهی بیش از 90 درصد بوده و مطلوب تر از دیگر روابط مورد استفاده است.

فیزیک سنگ، سرعت امواج الاستیکف دامنه امواج الاستیک، شرایط مخزن، تیوری گاسمن، روابط گرینبرگ - کاستاگنا، تزریق دی اکسید کربن، ماسه سنگ