رابطه طبیعت با خدا در دستگاه فکری اسپینوزا

رابطه خدا با طبیعت از مسایل دشواری است که در همه ادوار تاریخ فلسفه بدان پرداختهاند. در دوران نوزایی و اوایل دوره جدید، این بحث دیگربار و بهگونهای چالشانگیز مورد توجه قرار گرفت و از جمله کسانی که به تفصیل به تبیین ارتباط خدا با طبیعت پرداخت و دستگاه فکریاش را بر این محور بنیاننهاد، باروخ اسپینوزا میباشد. در مقاله پیش رو، رابطه خدا با طبیعت را در دستگاه فکری اسپینوزا بررسی میکنیم. در این باره در تاریخ فلسفه دو دیدگاه مطرح است: الف( خداناباوری یا الحاد، به مهخداانگاری یا وحدت وجود. دیدگاه نخست را اهل کنیسه به اسپینوزا نسبت دادند و از فیلسوفان،هیوم او را قایل بدان میدانست. اما دیدگاه غالبتر در میان اسپینوزاشناسان، قول به وحدت وجود است که از این حیث، او را گاه با وحدتوجودیان در سنتهای عرفانی مسیحیت و اسلام نیز میسنجند. البته دیدگاه سومی نیز در کار است به نام همه درخدایی که گرچه در ظاهر به دیدگاه دوم نزدیک است، با خداباوری سازگارتر است و در این مقاله میکوشیم با استناد به متون اسپینوزا و واکاوی دو دیدگاه رایج، بهویژه وحدت وجود، نشان دهیم که این دیدگاه سوم در تفسیر اندیشه اسپینوزایی از دو دیدگاه نخست، سازگارتر و مقرونتر به صواب است

کلیدواژه ها:

طبیعت ، خداباوری ، خداناباوری ، همهخداانگاری ، همهدرخدایی