عصمت اکبری

مهمترین وظیفه ی انبیاء و اولیای الهی زمینه سازی هدایت انسان ها و نشان دادن راه حق و حقیقت به آنان می باشد، هدف امام علی (ع) از قدرت و حکومت ساختن جامعهای آباد و استقرار عدالت در سطح اجتماع و نظام سیاسی، با امنیت و آرامش بود. حضرت علی (ع) در طول دوران حکومت خود هرگز جنگ را هدف و یا وسیله ای برای کسب قدرت نمی دانستند، بلکه جنگ را آخرین ابزار در جلوگیری از ایجاد فساد دشمنان دانسته و در برخورد با مخالفان خود نهایت رحمت، عطوفت و مهربانى را به کار مىگرفتند تا در حد امکان هر کس را که استعداد هدایت داشت به خود جذب کنند. ایشان از اساس با خشونت و خونریزی موافق نبودند و در تمام دوران حکومتشان، حتی یک مورد هم بدون اتمام حجت و قبل از بحث و استدلال دست به شمشیر نبردند و هرگز شروع کنندهی جنگ نبودند. تلاش این مقاله بر این قرار گرفته است که از منظر روایات، روش برخورد امام علی (ع) با مخالفان و دشمنان، که بر اساس پای بندی به اصول اعتقادی و اخلاقی است، به عنوان الگو مورد اهتمام قرار بگیرد.

امام علی، رفتار، دشمنان، مخالفان، عدالت