برآورد پتانسیل تجاری و ارزیابی عملکرد صادراتی غیر نفتی ایران: رویکرد مدل جاذبه

یکی از راهکارهای توسعه تجارت و بهره مندی از منافع حاصل از آن، شناسایی دقیق پتانسیل های تجاری و و استفاده از آنها میباشد. براین اساس هدف این پژوهش برآورد پتانسیل صادراتی ایران )به تفکیک شرکای تجاری آن( و ارزیابی میزان بهره برداری از آن می باشد. به منظور برآورد پتانسیل صادراتی از مدل جاذبه توسعه یافته و داده های مقطعی صادرات استفادهشده است و در ادامه شکاف میان صادرات واقعی و پتانسیل صادراتی بین ایران و شرکای تجاری تعیین گردیده است. نتایج حاصل از مدل نشان می دهد که کشور جمهوری اسلامی ایران با 67 کشور جهان دارای میزان تجارت واقعی بیشتر ازپتانسیل برآوردی و با 94 کشور جهان دارای میزان تجارت واقعی کمتر از پتانسیل تخمینی داشته است و از این رو فضای مناسبی برای استفاده از ظرفیت های خالی موجود تجای برای کشور ایران دیده می شود. همچنین نتایج حاکی از آن استکه کمترین مقدار استفاده شده از پتانسیل تجاری به ترتیب به پنج کشور اروگویه ، پرو، مالی، بوسنی، السالوادور اختصاص داشته و مقدار تجارت واقعی ایران با این کشورها کمتر از پتانسیل تخمینی بوده است. بطور مشابه مقدار تجارت واقعی ایران نیز به ترتیب با پنج کشور ترکیه، ونزویلا، ترکمنستان، یوگسلاوی و کنگو بیشتر از مقدار پتانسیل تعیین شده میباشد

کلیدواژه ها:

پتانسیل تجارت جهانی ، مدل جاذبه توسعه یافته ، تجارت خارجی