عوامل موثر بر تعامل کودک و محیط در فضای باز مجموعه های مسکونی

در سال های اخیر تغییر نگران کننده ای در عادات و رفتار کودکان مشاهده می شود، طوری که حضور آن ها در فضاهای باز و طبیعی کمرنگ شده است و کودکان زمان بیشتری را صرف رسانه های تصویری، بازی های رایانه ای و تماشای تلویزیون می کنند. از آنجا که امروزه محققان ارتباط کودک با فضاهای باز را امری ضروری می دانند؛ بنابراین هدف مقاله حاضر بررسی عوامل موثر در طراحی فضاهای باز مسکونی بر افزایش تعامل کودکان با محیط می باشد. تحقیق حاضر بر پایه روش توصیفی - تحلیلی و از طریق گردآوریاطلاعات کتابخانه ای به بررسی شاخص های محیطی موثر بر افزایش تعامل کودکان با محیط پرداخته و این شاخص ها را در دو دسته مولفه های کالبدی و غیر کالبدی تجزیه و تحلیل می کند. یافته های تحقیق بیانگر آن است که با در نظر گرفتن مولفه های کالبدی و روانشناختی در فضاهای باز، تعامل کودکان با محیط زندگی روزمره بهبود می یابد؛ که در این میان مولفه های روانشناختی مانند احساس امنیت و تعامل اجتماعی نقش پررنگ تری دارند. در انتها نتایج تحقیق در قالب راهکارهای طراحی فضای باز مسکونیمتناسب با شاخص های محیطی پیشنهاد گردیده است.

کلیدواژه ها:

تعامل کودک و محیط ، فضای باز مجموعه های مسکونی ، شاخص های محیطی