نفیسه قندریز - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، دانشکده معماری و شهرسازی، قزوین، ایران
امیر علی خلیلیان بروجنی - فوق لیسانس معماری، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، گروه معماری، قزوین، ایران

انسان عاملی است که در هر زمان و مکان نیازمند توجه میباشد، ارایه فضاهایی در حیطه شان و منزلت انسانی او را به یک معرفت و شناخت بستر زندگی خود میکشاند. در گذشته خانه جزیی از روح فرد بوده، گویی مکان براساس نیازهای او ساخته شده و انسان خود را از محیط و کالبد دانسته، اما مسکن در حال حاضر فضایی است بدون شناخت نیازهای روحی و قابل تغییر انسان در طول زمان و حتی آینده به طوری که همه فضاهای مسکونی اکثرا شبیه هم هستند، بر این اساس معماران و طراحان بناها را به سمتطراحی صنعتی برده و دیگر هیچ روحی در فضاهای معماری وجود نخواهد داشت. حال در اینجا میخواهیم این چالش را بیان کنیم پرداختن به عرصههای سکونتی و ارایه طرح و الگویی نوآورانه که در خدمت انسان و روح مکان باشد. پژوهش حاضر به صورت کیفی و بررسی عوامل اصلی تحقیق شکل خواهد گرفت. در نتیجه پژوهش فوق به بررسی عوامل ارتقاء دهنده در فضا بر اساس شناخت نیاز انسان از فضاهای مسکونی و نیز بر قابلیت انعطافپذیری فضاهای باز، نیمه باز و بسته و نیز فرم مسکن در عرصه زندگی به دوراز فضاهای تکراری به سمت فضاهای سرزنده در مسکن خواهیم رفت.

مسکن، انعطاف پذیری، کیفیت، کمیت، طراحی معماری