پیش بینی مدل ماکسول بر بازده جداسازی گازهای (N(۲), CH(۴), CO(۲ و He غشاهای شبکه آمیخته PVC اصلاح شده با نانوذرات اکسید روی و کربن نانوتیوب چند دیواره

گاز طبیعی جهت رسیدن به کیفیت مدنظری برای انتقال توسط خطوط لوله (۲-۵% دی اکسید کربن) می بایست فرآوری شود علاوه بر این غلظت دی اکسید کربن در گاز طبیعی بسته به چاه منبع، بین ۴-۵۰% متغیر است. جداسازی غشایی یکی از تکنولوژی های مورد توجه در این زمینه می باشد. با توجه به اهمیت و خواستگاه این جداسازی در این م قاله به مدلسازی جداسازی دی اکسید کربن از گاز متان بعنوان گاز طبیعی توسط غشا پلی وینیل کلراید شبکه ای شده در اکسید روی و نانولوله کربن چند دیواره با ترکیب درصدهای وزنی نانوذره به ترتیب ۱۵، ۱۰، ۵، ۱، ۰، ۰ و ۵ پرداخته شده است. لذا غشای مورد نظر با مدل ارایه شده توسط ماکسول، مدل شده است و نتایج حاصل از مدل ماکسول با داده های آزمایشگاهی گزارش شده مقایسه گردیده و درصد خطا ترسیم شد. بررسی نتایج نشان دادند که علارقم تراوایی بالاتر گازهای دی اکسید کربن، هلیم، نیتروژن در غشای پلی وینیل کلراید شبکه ای شده با نانولوله کربنی در مقایسه با غشای پلی وینیل کلراید شبکه ای شده با دی اکسید روی ا ما مدل ماکسول برای غشای پلی وینیل کلراید شبکه ای شده با درصد وزنی ۱ و ۳ نانوذرات دی اکسید روی نسبت به نانولوله کربنی تطابق بهتری دارد و کمترین خطای نسبی مربوط به ۱ درصد دی اکسید روی در غشا می باشد.

کلیدواژه ها:

مدلسازی ، ماکسول مدل ، جداسازی غشایی ، فرآوری گاز طبیعی ، دی اکسید کربن ، نانوذره دی اکسید روی ، نانوتیوب کربن