توسعه پایدار با به کارگیری معماری، فناوری و طبیعت مطالعه موردی: استفاده از جلبک به عنوان منبع تجدیدپذیر انرژی

امروزه بحران محیط زیست به یک پدیده جدی تبدیل شده است. این پدیده نتیجه دخالت و بهرهوری نامتعارف ونامعقول بشر از طبیعت و منابع طبیعی است که با رشد سریع جمعیت و پیشرفت علم و صنعت بر شدت آن افزوده شده است. این افزایش تخریب گسترده محیط زیست در نقاط مختلف زمین را به دنبال داشته است. همین امر جهانیان را بهجستجوی راههایی برای کاهش و به اتمام رساندن این مسیر اشتباه وادار کرده است. راههایی که در نتیجه عمل به آن، آیندگان نیز بتوانند از طبیعت و منابع طبیعی استفاده کنند. انرژیهای تجدیدپذیر و بهرهگیری از آنها یکی از راههایپیشنهادی است. زیستتوده یکی از منابع عمده در میان انواع منابع انرژی تجدیدپذیر میباشد. جلبکها بزرگترین گروه زیستتوده بر روی زمین را تشکیل میدهند. مزایای بسیاری در کاربرد جلبکها در مقایسه با دیگر روشها وجود دارد. به منظور کاربرد و بهرهگیری از مزایای جلبکها در محیط انسانساخت، باید از سامانههایی چون زیستراکتورها به منظورفراهم آوردن شرایط کشت و رشد آنها استفاده نمود. مقاله حاضر که به شیوه تحقیق مطالعاتی و جمعآوری کتابخانهای انجام شده است، به بیان ویژگیهای جلبک به عنوان منبع انرژی پرداخته است. همچنین با اشاره به یافتههای پژوهشی موجود، به بیان نمونههای عینی به منظور به کارگیری این منبع انرژی در محیط انسانساخت می پردازد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، توسعه پایدار ، منابع تجدیدپذیر ، زیستتوده ، جلبک