کیمیا محمدزاده میرکی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه مازیار رویان

آغاز هزاره سوم و ورود به عصر دنیای چند جهانی ، تحول و توسعه زاده شده در زمینه تمدن بشری را دارای پیامد های مثبت و منفی بسیاری نموده است.از این پیامد های چالش بر انگیز میتوان به مداخله انسان در طبیعت ،کاربرد نادرست تکنولوژی ، دگرگونی های زیست محیطی ناشی از این دو عامل و الگوبرداری ناشیانه از تیوریهای وارداتی اشاره کرد.پیامدهای مذکورباعث مخدوش شدن عقبه معماری و شهرسازی ما و نیز احساس بی ریشگی و انزوا شده است.از این رو خلق فضای معماری و شهرسازی با ایجاد فضای مناسب فرهنگی برگرفته از ویژگی های بوم گرایی هر منطقه میتواندپاسخگوی این پیامد های بوجود آمده باشد. این مقاله به دنبال یافتن گونه ای از معماری بومی است که بتواند در میان سیل این سبک های متنوع،جایگاه خویش را بازیابد و بتواند چگونگی طراحی فضای معماری را در یک بستر فرهنگی براساس رویکرد بوم گرایی مورد بررسی قرار دهد. برای نیل به این منظور نشان می دهیم که باید همگام با بهره مندی ازمواهب توسعه و پیشرفت صنعتی و تکنولوژی ، هماهنگ تر با طبیعت و در جهت حفظ محیط زیست خود عمل نماییم چرا که معماری بومی به سبب سازگاری بالا با محیط زیست ، برای تامین پایداری فرهنگی و اقتصادی در دراز مدت لازماست.این جستجو با جمع آوری داده ها و اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و به شکل توصیفی صورت گرفته است. در روند این پژوهش چنین نتیجه گیری شده است که در معماری بومی دو گونه نگرش وجود دارد: نگرش تفسیری یامثبت و نگرش محافظه کارانه یا منفی.با توجه به ویژگی های هر یک می توان انتظار داشت که بومی گرایی با رویکرد تفسیری یا مثبت توانایی پاسخ گویی به مطالبات روز و انطباق با نیاز های امروز کاربرانش را خواهد داشت.

بوم گرایی، طراحی فضای معماری،پایداری، سازگاری با طبیعت، معماری بومی تفسیری، معماری بومی محافظه کارانه