اولویت بندی مقاطع حادثه خیز با رویکرد جدید قطعه بندی مسیر مبتنی بر تیوری ریاضی تبدیل ویولت

تصادفات جاده ای، همه ساله گریبان گیر جان انسان های بسیاری است و یکی از مهم ترین دلایل مرگ و میر در جهان، به ویژه درایران است. با توجه به هزینه های گزاف اجتماعی و اقتصادی ناشی از تصادفات جاده ای و پیامدهای فیزیکی و روانی آن بر روی افراد و جوامع، موضوع ایمنی جاده ها از اهمیت بالایی برخوردار است .جهت نیل به این هدف، تخمین حادثه خیزی و شناسایی مکان هایحادثه خیز به همراه اولویت بندی آن ها، به منظور مدیریت تخصیص مناسب بودجه و منابع در راستای بهبود سطح ایمنی جاده ها می باشدبنابراین، با توجه به مهم بودن تعیین مقاطع حادثه خیز ، روش و مدل جدیدی در این مقاله ارایه شده که تمرکزآن، بر روی محل های وقوع تصادف در جاده و نواحی تحت تاثیر آن ها می باشد. هدف اصلی، ارایه ساختاری برای دستیابی به مدلی جامع برای قطعه بندی مسیر جاده است. در مدل قطعه بندی، با تبدیل داده های تصادف به سیگنال های قابل تحلیل و ارایه یک مدلدینامیکی مبتنی بر تیوری ریاضی تبدیل ویولت)موجک(، طول قطعات حادثه خیز متناسب با آرایش تصادفات در طول مسیر به دست آمد و در نهایت پس از قطعه بندی مسیر و تعیین طول قطعات تصادف خیز، این قطعات بر اساس اندازه تبدیل موجک اولویت بندیشدند.مزیت این روش، قطعه بندی چند مقیاسی است که که امکان شناسایی قطعات تصادف خیز با طول محدودتر در طول قطعات بلند را دارا ست. در این مقاله جهت مدلسازی و تحلیل از نرم افزار متلب استفاده شد.

کلیدواژه ها:

تصادفات جاده ای ، حادثه خیزی ، قطعه بندی جاده ، تبدیل ویولت ، اولویت بندی