علی رادمهر - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
فایزه فاضلی - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

تالاب ها و اکوسیستم های آبی به مثابه سرمایه هایی گرانقدرند که بر شمردن تمامی ارزش های آنها کار ساده ای نیست. تالاب بامدژ یکی از مهمترین پناهگاه های حیات وحش و اکوسیستم های آبی کشور است که تغییرات دو دهه اخیر تاثیرات مهمی بر ساختار و کارکرد این تالاب گذاشته است. از اینرو، لازم است به منظور حفاظت از تالاب بامدژ، مدیریت بهینه منابع و سیاست های مناسب محیط زیستی اتخاذ گردد. در این پژوهش در تحلیل برنامه ریزی راهبردی جهت ارایه راهکارهای مدیریتی از روش برنامه ریزی راهبردی SWOT که مبتنی بر شناسایی نقاط قوت ( دخیل کردن سازمان های مرتبط و تدوین برنامه ) و ضعف ( مشخص نبودن ضمانت اجرایی ) (عوامل داخلی) و فرصت ها (مراکز دانشگاهی و قطب های علمی منطقه) و تهدیدها ( اهداف کلان ناسازگار سازمان های ذیربط با برنامه ) ( عوامل خارجی ) است، بهره گیری شد که حاصل آن به صورت جداول IFE و EFE درآمد و در نهایت برای تجزیه و تحلیل نهایی به صورت جدول QSPM ( ماتریس برنامه ریزی کمی استراتژیک ) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که مجموع امتیازها در ارزیابی عوامل داخلی و خارجی به ترتیب 2/50 و 2/94 است. که بیانگر وضعیت خوب عوامل خارجی نسبت به عوامل داخلی می باشد. همچنین براساس نتایج بررسی صورت گرفته مشخص گردید که فرض یک دال بر اینکه برنامهریزی و مدیریت اکوتوریسم نقش بسزایی در بهبود و توسعه شرایط اقتصادی و اجتماعی در سطح تالاب بامدژ دارد.

تالاب بامدژ، گردشگری، توسعه اقتصادی و اجتماعی، برنامه ریزی راهبردی SWOT