آرتمیز صیادچمنی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشکده علوم انسانی دانشگاه سمنان

ابوالفیض ثوبان بن ابراهیم ملقب به ذوالنون مصری از صوفیان بزرگ قرن سوم ه.ق است.ذوالنون از نخستین نظریهپردازان تصوف است و چون اندیشه و سخنان او در طریقت ازاهمیت بالایی برخوردار میباشد، برخی از محققان از جمله نیکلسون او را پدر صوفیانخوانده اند. در زنجیره ی دانش او در علم حدیث شاگرد مالک بن انس و در تصوف استادمتلکم بزرگ یعنی بوسهل تستری بود. از دیدگاه ذوالنون شریعت ملازم طریقت است. اوعلاوه بر اینکه به سماع تمایل داشت، نخسین کسی بود که خدا را با نام عشق موردخطاب قرار داد. ذوالنون به عنوان یکی از چهره های تصوف، در ادبیات عرفانی ما حضورفعالی دارد، بنابراین شناخت او به درک بهتر این آثار یاری می رساند. با توجه به گستردگیمطالب، نگارنده سعی کرده در این مقاله در دو بخش کلی، با عنوان اقوال و احوال ذوالنون،به بیان و بررسی مهمترین زوایای زندگی و اندیشه ی او بپردازد

تصوف، ذوالنون مصری، اقوال ذوالنون مصری، احوال ذوالنون مصری