بررسی تفال و تطیر در مثنوی معنوی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,675

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MATNPAGOOHI03_039

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

فال، به معانی شگون، پیش بینی و پیشگویی آمده است. در زبان عربی فال میگویند که به معنای خوش بینی و تفال به نیکی و خوبی و ضد طیره (شوم) است. واژه تطیر از ریشه طیر (پرنده) گرفته شده است و به معنای فال زدن به پرندگان است؛ ولی بعدها درباره هرچیزی که با آن فال نیک یا فال بد بزنند، به کار رفته است(تفاول و تشاوم).موضوع تفال و تطیر در متون گوناگون از جمله متون تفسیری، قرآنی،روایی و... مطرح شده است و مطالب زیادی درباره آن در کتب گوناگون، پایان نامه ها ومقالات، نگاشته شده است و حتی به صورت موضوعی مستقل نیز درخور توجه و بررسیمی باشد. برخی به صورت یک خرافه به آن نظر انداخته اند و از دیدگاه رد و تردید بهآن پرداخته اند و برخی آن را باور داشته اند و از طرق گوناگون و آوردن شاهد مثال ازمتون قرآنی، روایی، تفسیری سعی در توجیه آن داشته اند.در این مقاله سعی شده استتا مفاهیم تفال و تطیر در مثنوی معنوی مولانا جلال الدین بلخی مورد بحث و بررسیقرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

احمد امیری خراسانی

عضو هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان

ملیکا پورکمال زاده

دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان

راضیه آران

دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یزد