برداشت های عارفانه مولانا از داستان عاشقانه لیلی و مجنون در فیه ما فیه

  • سال انتشار: 1396
  • محل انتشار: سومین همایش متن پژوهی ادبی (نگاهی تازه به آثار مولانا)
  • کد COI اختصاصی: MATNPAGOOHI03_021
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1124
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

اصغر هادی پور

عضو هیات علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی شبستر ایران

رعنا بهادر

دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی شبستر ایران

چکیده

؛ مجنون مثال شد از ان عاشقان چنانکه در نحو زید و عمرو ، عشقنامه ای که حکیم نظامی گنجه ای در اواخر قرن ششم بنام لیلی و مجنون سرود، با آنکه سابقه ورودش به ایران به قرن سوم برمی گشت، ولی در حقیقت اولین کتابی است که به صورت مستقل و کامل به عشق این دو دلداده به زبان فارسی پرداخته است و بعد از آن بود که این داستان با نگرش هایی عرفانی به محتوایش، در اقوال و آثار اهل تصوف و عرفان راه یافت و مولانا در مثنوی شریف از این داستان عاشقانه، با تفاوت هایی در روایات سود جست و در این مقاله با تدقیق در متن فیه ما فیه دریافته ایم که وی در وعظ ها و خطابه هایش- که حاصل بخشی از آنها در فیه ما فیه مجال ظهور و بروز یافته است- ای این داستان عاشقانه با برداشت هایی عارفانه و در قالب تمثیل هایی بین کلام برای افهام عام سود جسته است. لازم به ذکر است که مولانا که به خوبی به ظرفیت عقلی و معرفتی مستمعانش واقف بود و طبع آنان را همچون بسیاری از مردمان با این دست داستان ها و روایات عاشقانه سازگارتر می یافت، هرجا که احساس کرده نکات عرفانی مدنظرش برای بیان، قابل هضم مستمعان نیست، بخصوص در سه مبحث- که در متن مقاله بدان مفصل پرداخته ایم- با تمسک به این داستان عاشقانه و با ارایه برداشت های عارفانه از آن، توانسته است رموز و نکات غامض عرفانی را متناسب با ذایقه و ظرفیت مستمعان تبیین کند.

کلیدواژه ها

مولانا، فیه ما فیه، لیلی و مجنون و برداشت های عارفانه

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.