نقش نهادهای حقوقی در حل و فصل اختلافات بازرگانی

در معاملات تجاری بینالمللی وجود اختلافات بین متعاملین همواره محتمل است و هر چه تعاملات بیم دو طرف بیشتر باشد اختلافات تجاری هم بیشتر بروز پیدا میکند. بنابراین طرفین لازم میدانند که جهت جلوگیری از زیان به جای درگیری قضایی که پر هزینه و زمان رسیدگی طولانی را میطلبد میتوانند یک قید سازش یا قید داوری را در قرارداد درج نمایند. بر این اساس سازمانهای مهم داوری بینالمللی به عنوان نهادهای فیصله دهنده اختلافات تجاری بینالمللی طی سالهای متمادی تشکیل یافته است. . حقیقت این است که دادگاه ها به داوری احتیاج دارند ولی نه یک احتیاج مستقیم و مشهود. در سطح بین المللی برای رسیدگی به دعاوی تجاری دادگاهی وجود ندارد، لذا بار حل اختلاف بر دوش مراجع قضایی ملی تحمیل می شود. در اینجاست که داوری به کمک دادگاه ها می شتابد. احتیاج داوری به دادگاه ها ملموس تر است. زیرا داوری از ضمانت اجرای مربوط به حاکمیت بی بهره است. می توان نظارت دادگاه ها در جریان داوری تجاری بین المللی را در سه بخش مورد مطالعه قرار داد، در مرحله پیش از شروع داوری در جریان و در حین داوری و نهایتا نظارت دادگاه ها پس از صدور رای نهایی داوری. بین دادگاه ها و داوری تعاون وجود دارد ولی این تعاون از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. همکاری و مساعدت دادگاه به داوریاز لحظه ارجاع اختلاف به داوری شروع و تا پایان اجرای حکم ادامه دارد.

کلیدواژه ها:

داوری ، حل و فصل ، اختلاف تجاری