زهرا خلیلی گشنیگانی - دانشجوی دکتری راونشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

هدف از پژوهش حاضر، پیشبینی شادکامی بر اساس بخشودگی بینفردی و ابرازگری هیجانی کارکنان دانشگاه لرستان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری - شامل کلیه کارکنان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی 1394-95بود. بر اساس جدول مورگان از جامعه آماری مذکور تعداد 205 نفر به روش نمونهگیری طبقهای نسبی انتخاب گردید. دادهها با استفاده از پرسشنامه شادکامی آکسفورد، مقیاس بخشودگیبینفردی احتشامزاده و همکاران ) 1389 ( و پرسشنامهابرازگری هیجانی کینگ و امونز ) 1990 ( گردآوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از شاخصهای آمار توصیفی )میانگین و انحراف استاندارد( و از آزمونهای آماراستنباطی )ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام( استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد بین شادکامی و بخشودگی بینفردی رابطه مثبت و معنادارP<0/05و بین شادکامی و ابرازگری هیجانیP<0/01وجوددارد و بخشودگی بینفردی و ابرازگری هیجانی پیشبینی کننده-های مثبت و معناداری برای شادکامی کارکنان بودند. در مجموع نتایج حاکی از اهمیت نقش بخشودگی بینفردی و ابرازگری هیجانی در پیشبینی شادکامی است

شادکامی، بخشودگی بینفردی، ابرازگری هیجانی