نقش مدیریت بحران گردشگری در توانمندسازی ساکنان بافتهای تاریخی

موانع طبیعی یکی از مشکلات اساسی در بیشتر شهرهای جهان بهحساب میآید و کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نمیباشد . بلایای طبیعی بهعنوان یکی از چالشهای پیش رو دستیابی به توسعه پایدار محسوب میشودو وقوع آن به عنوان سدی در برابر توسعه اجتماعی، اقتصادی، زیستمحیطی و عمران است. در قرن حاضر تهدیدات و چالشهای زیستمحیطی منجر به بحرانها یمختلف در جوامع گردیده است؛ ازاینرو مقوله مدیریت بحران برای آمادگی و مقابله با این تهدیدات و چالش ها م یباشد . در سالهای اخیر مدیریت بحران در صنعت گردشگری موردتوجه است. بر طبق نظریه توسعه درونزا، بافتهای تاریخی بهعنوان بخش مهم در درون شهرها و دربرگیرنده آثار تاریخی، فرهنگی است گاه در زمره بافتهای فرسوده قرارگرفتهاند و یا با داشتن هویت تاریخی کانون توجه گردشگران قرار دارن د. بافت ها ی واجد ارزش باوجود ارزشهای تاریخی، فرهنگی، اجتماعی ازنظرریختشناسی و الگوی بافت در مقابل بحرانها آسیب پذیر هستند. در این راستا بررسی و لزوم توجه به مدیریت بحران در صنعت گرد شگری و توانمندساز ی ساکنان در راستای کاهش آسیبپذ یریبافتهای تاریخی مهم است. پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه اجرا توصیفی-تحلیلی است و برای جمع آوریاطلاعات از روش اسنادی استفادهشده است . هدف این مقاله بررسی مدیریت بحران در صنعت گردشگری و تاث یر آن بر توانمندسازی ساکنان بافت های تاریخی میباشد. نتایج تحقیق مبین آن است که در فرآیند حفاظت محیط پایدار ، توانمندساز یاجتماعمحور در کنار توانمندیهای اقتصادی نیز مهم بوده و از طریق شناسایی و ظرفیتهای محلی میتوان در کاهش بلایا موثر واقع شودو امنیت گردشگری در این بافتها فراهم آید.

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، مدیریت بحران گردشگری ، توانمندسازی ، بافتهای تاریخی