کاربرد تغذیه معدنی، آلی، بیولوژیکی و تلفیقی در چگونگی تاثیر بر شاخص های عملکرد و همبستگی بین آ ن ها

دانه گندم دارای مقادیر بسیار زیادی مواد غیرازته، مواد پروتیینی و آب می باشد. در صورتی که مواد معدنی و سلولز به مقدار کمی در دانه گندم وجود دارد. این پژوهش با توجه به اهمیت دانه، به منظور بررسی شاخص های مهم عملکرد و همبستگی هایی که بین آنها وجود دارد تحت کاربرد انواع کودها، در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در آبان ماه سال 1392، در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل اجرا شد. تیمارها شامل: (T(1. شاهد (T(2. کود دامی گاوی، (T(3. کود ورمی کمپوست، (T(4. کود شیمیایی T(5), NP. کود ورمی کمپوست توام با نیتروکسین، (T(6. کود دامی توام با کود نیتروکسین، (T(7. کود دامی توام با کود شیمیایی NPK، که با نسبت های مساوی، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که سیستم های مختلف کودی بر تمام خصوصیات به جز وزن هزار دانه در سطح (P≤0/01)، معنی دار گردید. استفاده از کودهای تلفیقی موجب افزایش 11/60 درصدی وزن هزار دانه، نسبت به شاهد گردید. بیشترین و کمترین میزان عملکرد دانه با مقادیر 3440 و 1835 کیلوگرم در هکتار، به ترتیب متعلق به تیمارهای سیستم تلفیقی کود دامی توام با کود شیمیایی، و تیمار شاهد بوده. در نتیجه بهبود تغذیه گیاه از طریق مصرف بهینه کودهای تلفیقی، زیستی، الی، افزایش صفات کمی و کیفی محصولات کشاورزی را در بر خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

کود دامی توام با شیمیایی ، کود نیتروکسین ، کود ورمی کمپوست ، وزن هزاردانه ، تعداد دانه در سنبله