احسان فرزام نیک - کارشناسی ارشد شرکت سرآمدان مدیریت علم و فناوری سلمانیان فارس- اصفهان- خیابان امام خمینی
علیرضا خانی پورروشن - دانشجوی کارشناسی ارشد شرکت سرآمدان مدیریت علم و فناوری سلمانیان فارس- اصفهان- خیابان امام خمینی
امیرحسین خدابخش - دانشجوی کارشناسی ارشد شرکت سرآمدان مدیریت علم و فناوری سلمانیان فارس- اصفهان- خیابان امام خمینی
هادی زارع - دانشجوی دکتری شرکت سرآمدان مدیریت علم و فناوری سلمانیان فارس- اصفهان- خیابان امام خمینی

با توجه به پیچیدگی دنیای اطراف ما، استفاده از نگرش سیستمی، در تحلیل پدیدههای مختلف، امری اجتنابناپذیر است که استفاده از این نگرش در فضای تحلیل و طراحی سامانههای گوناگون، با عنوان مهندسی سامانهها شناخته میشود. مهندسی سامانهها یک رویکرد میانرشتهای و یکپارچهبرای تحقق موفقیتآمیز یک سامانه است. چنین رویکرد یکپارچهای، نیازمندارایه یک چارچوب است تا زمینه همکاری گروههای مختلف فعال در زمینه مهندسی سامانهها را با دیدها و مهارتهای مختلف فراهم آورد. در دنیا، فراخور میزان توسعهیافتگی شرکتها و سازمانها، از روشهای مختلفمهندسی سامانهها بهره میبرند. مفاهیم مختلف مهندسی سامانهها در اینروشهای، علیرغم شباهت بسیار زیاد، دارای تفاوتهایی است که کاربر این روش را ملزم میکند با دقت به ظرافتهای هر یک، در کل روندهای مربوطه، به تعاریف مورد نظر آن روش، پایبند بماند. یک از مهمترین مسایلی که درحوزه مهندسی سامانهها مطرح میشود مفهوم نیازمندیها و مفاهیم مرتبطبا آن میباشد به طوری که، ستون فقرات تمام فعالیتهای مهندسی سامانهها در طول توسعه یک سامانه محسوب میشود. در این تحقیق، به سه مرجع شاخص مهندسی سامانهها شامل روش شورای بینالمللیمهندسی سامانهها )اینکوز( ، سازمان ملی هوانوردی و فضایی )ناسا( و وزارتدفاع ایالات متحده، پرداخته شده است. در این راستا، ابتدا، تعریف برخی مفاهیم پایهای ارایه شده و سپس با بررسی مراجع مختلف، جایگاه مفهوم نیازمندیها، دستهبندیهای مختلف آن و ابزارهای مرتبط بیان خواهد شد.در نهایت، مقایسه بین این رویکردها و وجوه اشتراک و تمایز آنها مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

مهندسی سامانهها- مدیریت نیازمندیها - مهندسی نیازمندیها – فرآیند - کارکرد