میلاد صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق هوایی دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی
جاوید بهرام زاد - عضو هیات علمی دانشگاه علوم انتظامی امین، کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران
مجتبی رادسرشت - مرکز تحقیقات کاربردی، کارشناس ارشد جغرافیا-آب و هوا شناسی در برنامه ریزی محیطی هواپیمایی ناجا، تهران

امروزه انضمام ماشین های پروازی بدون خلبان به فضای هوایی ملی سبب شده است تا فضای هوایی در جهت کارکردهایی جز حمل و نقل نیز مورد بهره برداری غیرنظامی قرار گیرد. اگرچه حقوق هوا هنوز نسبت به مقررات بهره برداری از این ماشین ها به نتیجه قاطعی دست نیافته و با عدم قطعیتحقوقی مواجه است، لیکن اثراتی از پیشرفت را ایجاد کرده است. اما در ایرانموضع قانون گذار نسبت به بهره برداری از این وسایل مشخص و شفاف نمیباشد و اثراتی از این پیشرفت نیز مشاهده نمیشود. این مقاله کوششی بود تا نشان دهد که پیش از احراز مقررات و احکام، نخست لازم است تافناوری ماشین های پروازی بدون خلبان از نقطه نظرات اصطلاح، اقسام،کارکردها و اهداف استفاده مورد شناسایی قرار گیرد؛ دوم لازم است تا مقررات ماشین های مذکور به عنوان قسم جدیدی از هواپیما، بر بنیان نگرش خطر- تناسب ) risk-based approach ( تدوین گردد؛ سوم ضروری است تا مسایلحریم خصوصی نه توسط سازمان هوانوردی ملی بلکه توسط قوه تقنینی و باعنایت به شرایط و چگونگی استفاده، انتظام یابد

ایمنی-خطر-درن-فضای هوایی