بررسی اثرات اندازه زیرمجموعه و گام بر دقت اندازهگیری مدول الاستیک به روش تصویربرداری دیجیتال

همبستگی تصاویر دیجیتال یک روش اپتیکی و غیر تماسی است. در این روش قبل و بعد بارگذاری از نمونه عکس گرفته میشود و به صورت دیجیتال ذخیره میشود. اساس کار تابع همبستگی تصاویر دیجیتال به صورت ردگیری موقعیت الگوهای تعیین شده عکس اول در عکسهای بعدی واستخراج مختصات میباشد. ترتیب کار تابع همبستگی تصاویر دیجیتال جهت ردگیری موقعیت الگوی عکس اول در عکسهای بعدی نیز بر اساس تطابق میزان شدت نور خاکستری میباشد. از آنجا که اغلب استفاده از یک پیکسل منفرد برای یافتن نقطه انطباق غیر ممکن است از یک ناحیه باچندین پیکسل استفاده میشود تا فرآیند انطباق انجام پذیرد. این ناحیه )زیرمجموعه( دارای یک توزیع منحصر به فرد از شدت نور است که بعد از فرآیند تغییر شکل، با یافتن ناحیهای با شدت نور مشابه در تصویر بعد از تغییر شکل، جابجایی زیرمجموعه مذکور پیدا میشود. سپس با استفاده ازتکنیکهای پردازش تصویر و ارتباط بین عکسها، جابجاییها و مشتقات آنها بدست میآید. در این مطالعه، رسیدن به شرایط پایدار در اندازهگیری مدول الاستیک مورد مطالعه قرار گرفته است. اثر پارامترهای اندازه زیرمجموعه و گام به روی ضریب همبستگی که عاملی مهم در دقت اینروش میباشد مورد ارزیابی قرار گرفت. برای دستیابی به این هدف ابتدا به آمادهسازی و ایجاد یک الگوی تصادفی از خالها روی سطح نمونه پرداخته شد. و در ادامه با چیدمان و تنظیم تجهیزات و گرفتن عکسهای متوالی در حین تست کشش و در آخر با آنالیز برهمنگاری، مدول الاستیسیته استخراجشد. نتایج پایدار از طریق ارزیابی مدول یانگ در فواصل زمانی مختلف حاصلشد تا که در این بازه به ارزیابی حالت بهینه برای ضریب همبستگی براساس پارامترهای اندازه زیرمجموعه و گام پرداخته شد. که بهترین حالت در اندازه زیرمجموعه 11 برای الگوی مورد نظر حاصل شد. با توجه به بررسیهایانجام شده اندازه گام تاثیر چندانی بر ضریب همبستگی نداشت ولی با انتخاب مقدار کم برای آن به رزولوشن بالایی برای اندازهگیری دست خواهیم یافت. تغییر طول نمونه از طریق دادههای تست کشش با تغییر طول نمونهدر آخرین عکس مقایسه شد که اختلاف بسیار کمی بین این دو روش وجود داشت، که دلیل آن میتواند ناشی از سر خوردن قطعه در حین تست باشد