آرش ثقفی اصل - دانشپژوه دوره دکتری شهرسازی واحد علوم و تحقیقات تهران

شهرها باید نمونه ای از انسجام و هماهنگی زیست محیطی باشند در چهارچوب مفهوم پایداری باید در جستجوی زندگی شهری و شکل شهر بدون اتومبیل بود.شهر پایدار بی هویتی بی روحی و دروی از طبیعت را از شهر می گیرد.و محیط هایی قابل پیاده روی فعال پر تحرک و سرزنده تحویل می دهد.پایداری در شهر برای اینکه از اعتبار و ارزش لازم برخوردار باشد.باید به جنبه های اجتماعی توجه نماید.منظور ایجاد و حمایت از محیط های انسانی فعال فضاهای زنده و شهرهایی است که کیفیت بالایی را برای زندگی شهروندانش فراهم می نماید.در میان تمامی مباحث مربوط به شهر پایدار مبحث حمل و نقل شهری در اولویت قرار دارد.حمل و نقل در واقع موضوعی محوری در زندگی ما و نیز یکی از مشکلات جدی ای است که با آن مواجه ایم.این مقوله از طرق مختلفی (زیست محیطی اقتصادی اجتماعی)زندگی شهری را متاثر می کند.راهکارهای که برای ارتقا کیفیت حمل و نقل شهری در شهر پایدار مطرح شده اند همگی بر لزوم توجه بیشتر به نقش عابر پیاده تاکیددارند و براساس سیستم حمل و نقل شهر پایدار بر مبنای حرکت عابر پیاده شکل می گیرد.پیاده راه حرکت عابر پیاده را در فضاهای شهری تسهیل نموده و موجب می شوند عابر پیاده در فضایی امن و بدور از خود حضور یابد و موجبات ارتقا تعاملات اجتماعی در فضای شهری فراهم شود.در مقاله حاضر ابتدا با مروری بر مفاهیم و تعارف مرتبط به تدقیق اصول اساسی مباحث پایداری و شهر پایدار می پردازیم.سپس اهمیت و نقش پیاده روی و پیاده راه در ارتقا کیفی و کمی شبکه حمل و نقل شهر پایدار مورد بررسی قرار می گیرد و بر این اساس چهار نقش اجتماعی –فرهنگی اقتصادی ادراک محیطی و ارتقا ایمنی و امنیت پیاده راه مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت. .

پایداری ,شهر پایدار ,حمل و نقل شهری, فضای شهری ,پیاده راه