زمینه های شگل گیری جرایم مواد مخدر و مجازات های ناشی از آن در سیاست کیفری ایران در سطح ملی و بین المللی

تحقیق حاضر به بررسی زمینه های جرم شناختی جرایم مواد مخدر می پردازد که قانونگذار ایران در قانون مبارزه با مواد مخدر و اصلاحیه سال 1389 آن، همواره با تعیین مجازات های نامتناسب و سنگین بالاخص اعدام و حبس ابد، سیاست جنایی مبتنی بر سرکوب و کیفر را محور خود قرار داده است. جرم زدایی نسبی از اعتیاد، مشارکت دادن ارگان های غیردولتی و مردم نهاد در درمان معتادان و ترک اعتیاد، جرم انگاری مواد روان گردان صنعتی و تقلیل مصادره کل اموال مجرم به اموال ناشی از جرم، همکاری با کشورهای دیگر در امر تعقیب و رصد جرایم مواد مخدر، وضع ضمانت اجرای ابطال گذرنامه برای مرتکبین و تشدید مجازات سرکردگان و عاملین اصلی جرایم مواد مخدر از موارد اصلاحیه سال 1389 قانون مبارزه با مواد مخدر تحت تاثیر سیاست - های کلی مبارزه با مواد مخدر مصوب 85 و کنوانسیو نهای بین المللی بالاخص کنوانسیون 1988سازمان ملل متحد بوده است. هدف این تحقیق شناسایی زمینه های جرم شناختی جرایم مواد مخدر است که با سایر جرایم متفاوت است و مجازات مرتکبین جرایم مواد مخدر بر اساس اوزان مواد مخدر تعیین می شود. نتیجتا می توان گفت که قانونگذار در جرایم مربوط به عرضه مواد مخدر و مخصوصا کشت و قاچاق مواد مخدر سیاست سرکوبگری و تشدید مجازات را پیاده کرده است. بدون تردید انگیزه مقنن از اتخاذ چنین تدابیری ،قباحت و سنگینی این جرایم و نیز خطرناک بودن آنها به حال جامعه است در حالیکه به نظر می رسد این سیاست کیفری بنا به دلایل متعددی راهگشا نیست و قانونگذار را به هدف خویش که پیشگیری از وقوع و یا تکرار جرم و اصلاح مجرمین است نمی رسد.

کلیدواژه ها:

مواد مخدر ، سیاست کیفری ایران ، شکل گیری جرایم