چالش های حقوقی دکترین علمی میراث با دیدگاه فقهی در نظام حقوقی مالکیت آثار غیرمنقول تاریخی
- سال انتشار: 1395
- محل انتشار: کنگره بین المللی جامع حقوق ایران
- کد COI اختصاصی: LAWI02_055
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 781
نویسندگان
دانشیار و مدرس، دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه
دانشیار و مدرس، دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه
چکیده
مساله ی مالکیت املاک با ارزش تاریخی و فرهنگی همواره از مسایل مطرح در جامعه ی ایرانی بوده است. قانون حفظ آثار با ارزش غیرمنقول تاریخی مصوب 1309 در 20 ماده به انضمام ماده واحده ی مصوب سال 1352 شمسی، اماکن تاریخی را تا پایان دوره ی زندیه، تحت نظارت و حفاظت دولتی قرار داده است. ولیکن اصلاح قانون و تدوین قوانین برای حفظ آثار ملی، تنها با بهره مندی از وفاق نیروهای نخبه و عامه ی جامعه، حاصل می شود. قانون حفظ آثار ملی که در زمان تصویب، قانون جامعی به شمار می رفت امروزه به دلیل نسخ و متروک ماندن بسیاری از مواد آن کارکرد خود را از دست داده است. بنابراین اصلاح و بازبینی آن و تعدیل نظر شورای نگهیان صادره در سال 1361، در جهت حل مشکلات فرا روی میراث فرهنگی کشور ضرورتی مبرم است. این پژوهش با هدف شناختن مبانی قوانین موضوعه و شناسایی آسیب های در نهاد با انگیزه ی پوشش نظری نواقص موجود در قوانین و بخشنامه ها و دستورالعمل های اجرایی با نگرش ارزشی در حوزه ی میراث غیرمنقول با بهره گیری از روش و شیوه ی توسعه ای، متمرکز بر مطالعات کتابخانه ای تدوین گردید. در این میان نتایج به دست آمده گویای این مهم هستند که بخش عمده ی مشکلات، بازگشتی به عدم توافق دکترین علمی میراث و فقهای ایستاده بر فقه امامیه به سبب عدم تشخیص و شناخت صحیح ارزش های نهفته در آثار غیرمنقول تاریخی دارد. تهافت آراء و نظرات ایشان نتوانسته در این سالیان نظری را بر گزینش مصالح عامه مبتنی بر ارزش های نهان فرهنگی _ تاریخی و مالکیت خاصه انشاء نماید.کلیدواژه ها
آثارغیرمنقول تاریخی، مالکیت، ارزش ها، دکترین علمی، دکترین فقهیمقالات مرتبط جدید
- ماهیت مهریه از دیدگاه اسلام
- واکاوی و بررسی حکم ربا و حیله های فرار از ربا
- بررسی تطبیقی حریم خصوصی خانواده در فقه و حقوق ایران و حقوق بین الملل
- بررسی حدود و ثغور وقف امامیه بر سایر فرق و ادیان
- تببین و تشریح پدیده ربوی بودن معاملات و شروط مندرج در آن با بررسی موردی قرارداد مشارکت مدنی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.