بررسی ادله قاعده حرمت تنفیر از دین (کتاب، سنت، اجماع، عقل)
- سال انتشار: 1396
- محل انتشار: دومین کنفرانس ملی حقوق، الهیات و علوم سیاسی
- کد COI اختصاصی: CJLP02_116
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 2627
نویسندگان
دانشجوی کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد واحد نورآباد ممسنی، ایران
کارشناس ارشد حقوق خصوصی، مدرس دانشگاه پیام نور ، ایران
چکیده
در مقاله حاضر به قاعده حرمت تنفیر از دین پرداخته شده است ، قاعده حرمت تنفیر از دین به عنوان یکی از قواعد مترقی و در عین حال ریشه دار در فقه اسلامی از جمله ابزارهایی است که در حل این معضل ،تاثیر گذار خواهد بود . در متون فقهی ما قاعده حرمت تنفیر از دین در قالب بحث مستقل مطرح نشدهاست. اما در هر یک از منابع چهارگانه استنباط احکام )کتاب، سنت ، اجماع ،عقل(ادله محکمی وجود دارد که بر این قاعده و قابلیت استناد به آن دلالت دارد و با این وجود در دامنه اجرای این قاعده اختلاف نظر وجود دارد. از طرفی قانونگدار ما در بحث قانونگذاری هیچگاه نسبت به منابع معتبر فقهی وقواعدی که فقه های شیعه در طول تاریخ مورد استفاده قرار داده اند بی تفاوت نبوده است. از جمله این قواعد ، قاعده حرمت تنفیر از دین است . مطابق این هر عملی که ذات آن ، موجب نفرت، بیزاری و گریز انسان ها از دین مبین اسلام باشد باید از انجام آن خودداری نمود مگر اینکه آن عمل به حدی موردتاکید باشد که شارع تحت هیچ شرایطی راضی به ترک آن نباشد. استناد فقیهان به مضمون حرمت تنفیر از دین نشان می دهد که مفاد آن همچون قاعده ای عقلی یا آمیخته از عقل و نقل مورد پذیرش آنان بوده است. حرمت گریزان نمودن مردم از دین ، بر این پیش فرض مبتنی است که دین و آموزه های آن ، وحیانی و قدسی اند، ولی این آموزه ها در در مقام اجرا در جامعه انسانی وجهه اجتماعی پیدا می کنند. از این رو ،در عمل، همچون سایر امور اجتماعی ، ناگریزند از قواعد اجتماعی پیروی کنند. روش مورد استفاده در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد.کلیدواژه ها
حرمت، تنفیر، دین، عقل، اجماع، کتاب، سنتمقالات مرتبط جدید
- ماهیت مهریه از دیدگاه اسلام
- واکاوی و بررسی حکم ربا و حیله های فرار از ربا
- بررسی تطبیقی حریم خصوصی خانواده در فقه و حقوق ایران و حقوق بین الملل
- بررسی حدود و ثغور وقف امامیه بر سایر فرق و ادیان
- تببین و تشریح پدیده ربوی بودن معاملات و شروط مندرج در آن با بررسی موردی قرارداد مشارکت مدنی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.