بابک میربها - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین،ایران
مرتضی اسدامرجی - دانشجوی دکتری راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس ، تهران، ایران
فاطمه مهاجری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران

یکی از راهکارهای مناسب در جهت افزایش ایمنی و همچنین کاهش تبعات ترافیک هوشمند سازی جاده هاست. در این راستا در سال های اخیر اقدامات مختلفی در کشور انجام شده است ضمن اینکه خرید تجیهزات هوشمند، اجرای پروژه ها و نصب تجهیزات و تعمیر و نگهداری آن ها به صورت موردی در بخش های مختلف کشور انجام می شود. با توجه به اینکه نیازسنجی تجهیزات هوشمند با توجه به مشکلات هر محور انجام می-پذیرد این سوال پیش خواهد آمد که در صورت بروز مشکلات مختلف در یک جاده و نیاز به سیستم های هوشمند، اولویت بندی آن ها به چه شکل خواهد بود. موضوع اولویت بندی پروژه ها، به دلیل محدودیت منابع که مهمترین آن منابع مالی، نیروی انسانی، تجهیزات و زمان است، ضروری می باشد. به طور کلی سازمان ها برای بقا در بازارهای تجاری، چشم انداز و اهداف بلند مدت خود را در قالب انتخاب درست پروژه ها و اجرای موثر آن ها دنبال می کنند، بنابراین انتخاب پروژه در سازمان های پروژه محور یک تصمیم حیاتی و دینامیک است. هدف از این پژوهش، اولویت بندی پروژه های ITS در کریدور تهران- بندر امام می باشد. در این راستا پروژه های هوشمندسازی تعریف شده در این کریدور از لحاظ زمان اجرا، هزینه و منافع موردنیاز و سهولت اجرا با استفاده از الگوی شباهت به گزینه ایده آل اولویت بندی شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد که از بین پروژه های هوشمندسازی ارایه شده، استفاده از تابلوهای پیام نمای متغیر و تابلوهای سرعت مجاز متغیر به ترتیب از اولویت بیشتری نسبت به سایر پروژه ها برخودارند

هوشمندسازی، اولویت بندی پروژه ها، الگوی شباهت به گزینه ایده آل