الهه بهاری - دانشگاه تهران، مهندسی شیمی
محمدعلی آرون - دانشگاه تهران، مهندسی شیمی

وارونگی فازی، یکی از متداولترین روش ساخت غشاهای پلیمری خالص و آمیخته و یک روش مناسب برای ایجاد همهی انواع مورفولوژی-ها است. با توجه به رشد روزافزون استفاده از نانوذرات معدنی در بهبود خواص غشاهای پلیمری و توسعهی غشاهای آمیخته؛ در اینتحقیق تاثیر کلاسیک نانوذرات تراوای نانولولههای کربنی چند دیو.اره بر رفتار تعادلی محلولهای پلیمری (ساخته شده از پلی اترسولفوندر ان- متیل پیرولیدون) و شکل ظاهری غشاهای تولیدی بررسی شد. نتایج نشان داد با افزودن نانوذرات مذکور به محلول پلیمری نمودار تعادلی (باینودال) به سمت محور پلیمر شبه- پلیمر/حلال جابجا می شود. به بیان دیگر محلول های حاوی نانوذرات نسبت به محلول های پلیمری خالص وارونگی فازی را زودتر تجربه کرده و انتظار می رود مستقل از دیگر پارامترهای درگیر، غشاهای ساخته شده از محلول هایپلیمری حاوی نانولوله های کربنی چند دیواره نسبت به آنهایی که از محلول های پلیمری خالص تهیه میشوند نازکتر باشند. این موضوع باساخت نمونه های غشایی از محلول های خالص و حاوی نانوذرات و تصویربرداری الکترونی مطالعه و صحت آن مورد نقد و بررسی قرارگرفت.

غشا، وارونگی فازی، نانولوله های کربنی چنددیواره، ترمودینامیک تعادلی، نمودار باینودال