تحلیل عناصر داستانی رویای برزخی اثر اسماعیل زرعی

داستان رویای برزخی نوشتهی اسماعیل زرعی است که با وجود حجم کم این داستان به دلیل سبک و شیوهی نوشتاری و اندیشههای هستی شناختی، فلسفی، عاشقانه و توصیفات بسیار زیبای نویسنده از شخصیت ها و حالات آن ها جذابیت خاصی به این اثر بخشیده است، شخصیتپردازیهایی کاملا روانشناسانه، فضاسازیهایی بیبدیل، توصیف و تشریح دقیق مکان، نوع پرداختن به وقوع ماجراها و بازی با زمان، انتخاب مناسبترین زاویهی دید برای روایت داستان خصوصا نحوهی روایت چند لایه، ایجاد پارادوکسهایی شگفت و ... به این اثر در ادبیات داستانی معاصر وجهه ای خاص بخشیده است. اسماعیل زرعی اصل قطعیت نداشتن را در داستان خود مبنا قرار داده و داستانش را با اساس قرار دادن این اصل خلق میکند و به سبک بوف کور هدایت از شگردهای چون شک در عالم وجود، تردید و تناقض برای ایجاد این اصل بهره گرفته است. نویسنده در بهکارگیری عناصر داستانی به شیوهی مدرنیستها از عنصر گفتوگو و تکگویی درونی برای روایت داستان خود استفاده کرده و مهم ترین ویژگی آن یعنی زمان پریشی و برخی از شگردهای تکن یک جریان سیال ذهن برای نشان دادن احوال درونی شخصیت اول داستان را دست مایه کار خویش قرار داده است و سعی کرده با شیوه بیان خاص خود، زندگی این مرد را از زبان خودش روایت کند.

کلیدواژه ها:

زرعی ، رویای برزخی ، شخصیت ، طرح ، داستان