تینا جمولی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل بندر انزلی، بندر انزلی، ایران
ایرج گلدوزیان - دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مرتضی رهبرطارمسری - گروه پزشکی قانونی و اخلاق دانشگاه علوم پزشکی گیلان رشت، ایران.

سلاحهای بیولوژیک، یکی از ابزارهای وح شتناک مخا صمات م سلحانه گذ شته و تهدیدی جدی در مناق شات آینده محسوب شده اند. ا ستفاده ازبیوتکنولوژی در رشد وتوسعه کشورها این فناوری را به سلاحی علیه برخی ازدولت ها تبدیل کردها ست ازاین رو مطالعه درمبحث بیوتروریسم دارای اهمیت است بیوتروریسم تروریسمی که شامل انتشارعمدی عوامل بیولوژیک است این عوامل که معمولا درطبیعت یافت میشوند درصورتی که توسط انسان درساختارآن افزایش قدرت پایداری و مقاومت دربرابر درمان ایجادشود و به روشهای مختلف به فرد منطقه یا موقعیت خاصی ارسال شود به عنوان یک سلاح تروریستی ازآن یاد خواهد شد روشهای بیوتروریستی درحالیکه بدون سروصدا و درخاموشی کامل اعمال میشوند قدرت تخریب کنندگی بسیاروسیع تری نسبت به تسلیحات مورداستفاده درجنگها و درگیریهای کلاسیک دارند اما امروز دیگر این نگاه به بیوتروریسم نمیتواند به عنوان بنیان نظری کاملی برای برنامه ریزان یک کشور محسوب شود تعاریف سنتی ارایه شده ازواژه بیوتروریسم نیز به نوعی همراهی کننده همین نگاه محدود به این پدیده بوده و سعی درنگاه داشتن حدود آن صرفا دراعمال مربوط به سوء استفاده ازعوامل میکروبی و ویروسی یا فراورده های آنها به منظور ارعاب یاهلاکت انسان ها و نابودی دامها یاگیاهان دارند بطور کلی تاکنون تلاشهای زیادی درجهت مقابله با سلاح های شیمیایی و میکروبی صورت گرفته است ولی قوانین منع تولید و استفاده ازسلاحهای شیمیایی نیز مانند سایرقوانین دردیگر حوزه ها نیازمند پایبندی تمامی دولت ها و وجود ضمانت اجرای موثر است

بیوتروریست، سلاح های بیولوژیک، عوامل بیولوژیک، بیوتروریسم