بررسی تاثیر فرآیند توسعه پایدار شهری و راهکارهای رسیدن به آن

طی دهه های اخیر شهرها در سیر تحول، فرآیند رشد و شکل گیری نوین خود و به تبع تحولات ناشی از اندیشه جهانی شدن پدیده ها، دستخوش دگرگونی های شگرفی گردیدند. در این روند رابطه گذشته وکنونی فضاهای شهری از هم گسیخته و میان انسان و محیط زندگی او شکاف بزرگی پدید آمده است. از نظر جغرافیای اجتماعی تعلق انسان به محیط زندگی از جمله عوامل عمده و زمینه ساز تولید روابط مشترک جمعی بوده است. در دنیای امروز توجه به تعامل شهروندان و حیات جمعی، نیازهایی را در طراحی شهری و معماری پدید آورده است. که توجه به طراحی فضاهای جمعی با توجه به ویژگی های فرهنگی و اجتماعی مردمان هر منطقه به عنوان یکی از ضرورت های تداوم جریان حیات در بافت های کهن شهری، امری مهم می باشد.توسعه ی پایدار گونه ای خاص از توسعه است که توسط معیارهای مشخصی تعریف می گردد. با توسعه ی شهرها و مطرح شده رویکرد توسعه پایدار، توجه و رعایت اصل پایداری، هر چه بیشتر در توسعه و برنامه ریزی شهری مورد سوال قرار می گیرد. پایه و اساس این مباحث و مفاهیم بر طرفداری و تقابل سه منطق اکولوژیکی، اقتصادی و سیاسی شهرهای عدالت یا مبتنی بر عدالت اجتماعی) است. تلفیق این سه دیدگاه، توسعه ی پایدار شهری، شهرنشینی پایدار یا به نوعی شهرهای پایدار می تواند باشد. می توان گفت بازیگران اصلی در توسعه ی پایدار انسان ها هستند که الگوهای سازمان اجتماعی آنها به منظور تعیین راه حل ها و تدابیر مناسب و به طور کلی اثربخشی برنامه ها و طرح های توسعه، نقش عمده ای را ایفا می کند. در این مقاله سعی می شود پس از مروری بر مبدا و منشا مفهوم پایداری، تعاریف و اهداف پایداری و شناخت کاربرد مفهوم پایداری در شهرها، راه ها و زمینه های تحقق عملی پایداری در توسعه شهری، مورد بررسی قرار گیرد. روش این پژوهش، مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکرد توصیفی دارد. نتایج بدست آمده از این پژوهش، با هدف توسعه شهری پایدار، به بررسی کاربرد مفهوم توسعه پایدار در شهرهای کشورهای در حال توسعه پرداخته است و فرآیندهایی جهت تحقق توسعه شهری پایدار در این کشورها، پیشنهاد خواهد شد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار ، شاخص های پایداری ، توسعه شهری پایدار